يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اذْكُرُوا نِعْمَتَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ إِذْ هَمَّ قَوْمٌ أَنْ يَبْسُطُوا إِلَيْكُمْ أَيْدِيَهُمْ فَكَفَّ أَيْدِيَهُمْ عَنْكُمْ وَ اتَّقُوا اللَّهَ وَ عَلَى اللَّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ (11)
ای کسانی که ایمان آوردید نعمتی را که خدا بر شما ارزانی داشت بیاد آرید به خاطر آورید که قومی تصمیم گرفتند دست ستم به سوی شما دراز کنند خدا دستشان را از شما کوتاه کرد و از خدا بترسید و مؤمنان باید تنها بر خدا توکل کنند
” يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اذْكُرُوا نِعْمَتَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ إِذْ هَمَّ قَوْمٌ أَنْ يَبْسُطُوا …. این مضمون قابلیت دارد که بر چندین واقعه منطبق گردد، وقایعی که بین کفار و مسلمانان واقع شد از قبیل داستان جنگ بدر و احد و احزاب و غیره و بنا بر این نمی توان گفت نظر خاصی به واقعه خاصی دارد بلکه منظورش مطلق توطئه هایی است که مشرکین علیه مسلمانان و برای کشتن آنان و محو کردن اثر اسلام و دین توحید می ریختند و اینکه بعضی از مفسرین آن را بر واقعه خاصی حمل نموده و گفته اند مراد از آن داستانی است که در آن آمده مشرکین تصمیم گرفتند رسول خدا (ص) را به قتل برسانند و یا بعضی از یهودیان تصمیم گرفتند آن جناب را ترور کنند که هر دو داستان به زودی می آید سخنی است که از ظاهر لفظ آیه بعید است و این ناسازگاری بر کسی پوشیده نیست.

” وَ اتَّقُوا اللَّهَ وَ عَلَى اللَّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ در این جمله مؤمنین را دعوت فرموده به اینکه تقوا پیشه نموده و بر خدا توکل کنند، و
در حقیقت منظور تحذیر شدید از ترك تقوا و ترك توكل بر خدای سبحان است.